ψυχή μου

ψυχή μου
που να σε βάλω για να μην σε βλέπω, να μην σε ακούω;
στο μισάνοικτο συρτάρι ξεπροβαλες
στο χαλί στρώθηκες για να γλιστρήσω
στα έγκατα του κόσμου να σε παω
εκει που δεν υπάρχει τίποτα
τίποτα να γίνεις
να μην πονάω
και η ψυχή απάντησε:
ξωπίσω σου θα τρέχω
συνείδηση
γιατί μέσα σου είμαι
γιατί ειμαι συ
Ειμαι ότι αποφεύγεις!!!
που να σε βάλω για να μην σε βλέπω, να μην σε ακούω;
στο μισάνοικτο συρτάρι ξεπροβαλες
στο χαλί στρώθηκες για να γλιστρήσω
στα έγκατα του κόσμου να σε παω
εκει που δεν υπάρχει τίποτα
τίποτα να γίνεις
να μην πονάω
και η ψυχή απάντησε:
ξωπίσω σου θα τρέχω
συνείδηση
γιατί μέσα σου είμαι
γιατί ειμαι συ
Ειμαι ότι αποφεύγεις!!!
ποιος είσαι και τι ζητάς;
είμαι εσύ και ζητώ νόηματι είναι το νόημα;
νόημα είναι να ξες που πας
είναι να ξες με ποιους θέλεις να πας
είναι τα γιατί σου
είναι να μάθεις να κοιτάς μπροστά ατενίζοντας το στόχο
και αν δεν έχω στόχο;
να βρεις
χωρίς στόχο δεν έχεις πυξίδα
χωρίς πυξίδα δεν μπορείς να βρεις το νόημα
και πώς βρίσκεις το στόχο;
ψάχνεις στο ενδόμυχο εγώ σου
ανασκοπείς τη συνείδηση
περιθωριοποιείς τις κοινωνικές επιταγές
τις γονεικες προσδοκίες
και αναδύεται το βαθύτερο θέλω
το ανεβάζεις μέχρι τη σκέψη
ελέγχεις την πρόθεση
την επιθυμία
και δομείς την πεποίθηση
κι ύστερα;
Ύστερα το βάζεις στο κέντρο του λαβύρινθου
και τρέχεις να το κάνεις πραγματικότητα
και εγένετο ο στόχος!
και το νόημα;
το νόημα είναι το περιτύλιγμα του στόχου!
το νόημα είναι οι αξίες
το ήθος
είναι η συνείδηση
η αυτοσυναίσθηση
η αυτοαντίληψη
και αυτό πώς θα το βρω;
απλά σκέψου
ποιος είσαι και τι ζητάς....
το αλαλουμ των πολιτικών
η μία πολιτική διαφήμιση μετά την άλλη...να ναι δέκα και παραπάνω διαφημίσεις...που τιτιβίζουν την αλλαγή...την δική τους αλλαγή για την δική μας; αναρωτιέμαι. Άνθρωποι περπατάνε συζητώντας μα η αποκορύφωση της δημιουργικής απάντησης του απλού πολίτη είναι στην πλατεία Αριστοτέλους!Εκεί ένας ημίγυμνος κύριος με ένα απλό κασεττόφωνο χορεύει και ταγουδάει λαικά άσματα στην διαπασών!πατερ Συμεών Κραγιόπουλος
π. Συμεών: “Να αγωνίζεστε στην πνευματική ζωή απλά, απαλά, χωρίς βία”Άνθρωποι δίχως ταυτότητα
http://www.psixologikosfaros.gr/article_det.asp?artid=6345Ποιος είσαι; Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου
Έκλαψα
καθώς αντίκριζα τον κόσμο τούτο
ασύνειδα
όπως κάθε μωρό
διότι δεν γνώριζα
πως στη σφαίρα τούτη των ανθρώπων
θα βρω
σωρό
τις δυσκολίες
τους σκοπέλους
τους Κύκλωπες και τους Λαιστρυγόνες
και μόνο με ένα μονάχα τρόπο θα σωθώ
με αγάπη
με αγάπη
με αγάπη
τούτη η λέξη εμπεριέχει
όλου του κόσμου τις αξίες
το είδωλο μου στον καθρέφτη
θα ορίσω
μήτε θα κλάψω
μήτε θα λυπηθώ
έμαθα να προσπορίζω
το άδικο
τούτο το άδικο
Ποιος είσαι; σε ρωτώ
ποιος είσαι και ποιος σεμαθε πώς
σε τούτη τη γη μπορείς να ορίζεις εσύ
το δίκαιο των άλλων;
Αφιερωμένο!
και όταν το είδωλο σας αντικρίσετε στον καθρέφτη των ματιών σας
σπάστε τη σιωπή και μιλήστε του
μπάς και σας έμεινε μια στάλα από συνείδηση
αν είχατε ποτέ για να σας μείνει!
το νόημα της ζωής
Σε τελευταία ανάλυση, ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να ρωτάει ποιο είναι το νόημα της ζωής του, αλλά θα πρέπει μάλλον να συνειδητοποιήσει ότι είναι αυτός στον οποίο απευθύνεται η ερώτηση.Victor Frankτο κυπριακό μοντέλο μεγαλώματος
http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/157674/to-kypriako-montelo-megalomatosκαι κάτι ακόμη...
Αν έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας, εμπνέετε εμπιστοσύνη και στους άλλους.Βόλφγκανγκ Γκαίτε, 1749-1832, Γερμανός ποιητής & φιλόσοφος. Και κάτι ακόμη...όσοι προσπαθούν να σας κατεδαφίσουν την αυτοεκτίμηση σας..μάλλον έχουν να κερδίσουν περισσότερα από σας χωρίς να πιστεύετε εσείς σε σας!
Μακάρι να σωθούμε απο τους σωτήρες
http://www.thessalonikiartsandculture.gr/blog/apopseis/o-polemos-tis-syneidisis#.WADfW9GkVC0Ορφάνια και ενηληκίωση
Πόση ορφάνια ενυπάρχει στην ενηλικίωση...εκεί που ψάχνεις το λάθος να μαζώξεις
εκεί που τον δεν ξέρω ψάχνει ματιά κατανόησης
εκεί που που η σημασία που θες...δεν έχει υπόσταση
εκεί και ακόμη παραπέρα
είσαι συνοδοιπόρος μόνος εσύ και η μοναξιά της ενηλικίωσης
που δεν χωράει σε αγκαλιές και λόγια στοργικά
Να σαι έτοιμος για τούτη την ορφάνια
μοναχά αυτό!
timeo hominem unius libri
«timeo hominem unius libri», που αποδίδεται στον Θωμά Ατον Ακινάτη και σημαίνει: Να φοβάσαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίουΝα φοβάσαι τον άνθρωπο που έκλεισε το μυαλό του εγκλωβίζοντας την γνώση σε στεγανά
Μα πιότερο να φοβάσαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίου που φοβάται τους ανθρώπους των πολλών βιβλίων...
Προγραμμα κατά της βίας στην οικογένεια
http://www.foni-lemesos.com/ygeia/psyxologia/17129-zhteitai-h-dhmiourgia-programmatos-lusistrath.htmlΜια συγνώμη...
Μία ενσυνείδητη συγνώμη....είναι φτιαγμένη με πολλά
συστατικά: σύνεση, ενσυναίσθηση, ταπείνωση, αγάπη, σωστή διαπαιδαγώγηση,
παιδεία, αναγνώριση του σφάλματος, γνωστική συγκρότηση, υποχώρηση,
αντίληψη, ανθρωπιά, ειλικρίνεια, ευθύτητα κ.ά. Ποιος την έχασε για να τη
βρουν; αναρωτιέμαι....
Βασανιστές
http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/228651/pos-mporei-enas-anthropos-na-vasanisei-enan-allo-anthropoστην χωρα που πεθαινουν τα όνειρα των νεων
Ψάχνω το όνειρο σε μια χώρα που τα όνειρα αργοπεθαίνουν, μου είπε φορτισμένη.Και ύστερα τι δουλειά έχω χω σε μια χώρα που μυρίζει σαπίλα παντού. Ποιος νοιάζεται αν έχω ή όχι τα προσόντα όταν ο καθείς βάζει τους <δικούς> του σε καίριες θέσεις; Μας κρίνουν άνθρωποι που έχουν λιγότερα προσόντα από μας, το ξέρετε αυτό; Βαρέθηκα να έχω ελπίδα γιατί κάθε φορά σβήνει και μαζί της άρχισα να χάνομαι κι εγώ. Εσείς είστε προνομιούχα γιαυτό μου λέτε να κάνω κουράγιο και να επιμένω.
-Όχι κορίτσι μου, της λέω, εγώ είμαι σαν και σένα <μη προνομιούχα> απλώς έμαθα να επιμένω και να υπομένω περισσότερο από αυτούς που παίρνουν αποφάσεις για τη δική σου και τη δική μου ζωή. Μην αφήσεις την ελπίδα να σβήσει. Η δική σου φλόγα ελπίδας αν ενωθεί με τη δική μου και όλων των άλλων νέων μπορεί να γίνει πυρκαγιά. Μια πυρκαγιά που θα σαρώσει όλη τη σαπίλα και θα γίνει λίπασμα για το καλύτερο....
Να προσαρμόσουμε τα πανιά
http://www.sigmalive.com/simerini/news/246260/na-prosarmosoume-ta-paniaΤο βίωμα καθοριζει τη συμπεριφορά μας
Το τι σκέφτονται για μας δεν πρέπει να μας αφορά. Αν
αναλογιστούμε στιγμές που ειπώθηκαν λόγια πικρά θα αντιληφθούμε πως δεν
θυμόμαστε το τι ακριβώς ειπώθηκε. Θυμόμαστε μονάχα το τι μας έκανε να
νιώσουμε αυτό που ειπώθηκε!Αυτό το βίωμα είναι που καθορίζει την
συμπεριφορά μας...
Για τη μητέρα

είναι το φαγητό στο δίσκο που αχνίζει
είναι η λακτάρα των ματιών της σαν σε δει
είναι οι μυρωδιές, οι ανάσες της
είναι οι προσευχές
και οι ευχές της
μα πιο πολύ
είναι κείνη η αγκαλιά της
<Μάνα αγκάλιασε με και πες μου πως ο κόσμος δεν είναι αυτός που καταλαβα ό,τι είναι>.
Αγκάλιασε με...αρκεί αυτό