είναι το φαγητό στο δίσκο που αχνίζει
είναι η λακτάρα των ματιών της σαν σε δει
είναι οι μυρωδιές, οι ανάσες της
είναι οι προσευχές
και οι ευχές της
μα πιο πολύ
είναι κείνη η αγκαλιά της

<Μάνα αγκάλιασε με και πες μου πως ο κόσμος δεν είναι αυτός που καταλαβα ό,τι είναι>.

Αγκάλιασε με...αρκεί αυτό