ψυχή μου
που να σε βάλω για να μην σε βλέπω, να μην σε ακούω;
στο μισάνοικτο συρτάρι ξεπροβαλες
στο χαλί στρώθηκες για να γλιστρήσω
στα έγκατα του κόσμου να σε παω
εκει που δεν υπάρχει τίποτα
τίποτα να γίνεις
να μην πονάω
και η ψυχή απάντησε:
ξωπίσω σου θα τρέχω
συνείδηση
γιατί μέσα σου είμαι
γιατί ειμαι συ
Ειμαι ότι αποφεύγεις!!!