Ποιος είσαι; Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου
Έκλαψα
καθώς αντίκριζα τον κόσμο τούτο
ασύνειδα
όπως κάθε μωρό
διότι δεν γνώριζα
πως στη σφαίρα τούτη των ανθρώπων
θα βρω
σωρό
τις δυσκολίες
τους σκοπέλους
τους Κύκλωπες και τους Λαιστρυγόνες
και μόνο με ένα μονάχα τρόπο θα σωθώ
με αγάπη
με αγάπη
με αγάπη
τούτη η λέξη εμπεριέχει
όλου του κόσμου τις αξίες
το είδωλο μου στον καθρέφτη
θα ορίσω
μήτε θα κλάψω
μήτε θα λυπηθώ
έμαθα να προσπορίζω
το άδικο
τούτο το άδικο
Ποιος είσαι; σε ρωτώ
ποιος είσαι και ποιος σεμαθε πώς
σε τούτη τη γη μπορείς να ορίζεις εσύ
το δίκαιο των άλλων;
Αφιερωμένο!
και όταν το είδωλο σας αντικρίσετε στον καθρέφτη των ματιών σας
σπάστε τη σιωπή και μιλήστε του
μπάς και σας έμεινε μια στάλα από συνείδηση
αν είχατε ποτέ για να σας μείνει!