Η Αριστονίκη Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου σπούδασε αυτό που αγαπούσε και ονειρευόταν: Ψυχολογία στο ΑΠΘ με υποτροφία από το ΙΚΥΚ. Έχει 4 μεταπτυχιακές ειδικεύσεις: στη Συμβουλευτική ψυχολογία, στη Σχολική-Εξελικτική ψυχολογία, στη Διοίκηση Εκπαιδευτικών μονάδων, στην Εικαστική Θεραπεία. Έχει εξειδικευτεί στη χορήγηση μαθησιακών και ψυχοδιαγνωστικών τεστ, στη Συστημική θεραπεία ζευγαριών, στην Γνωστική-Αναλυτική ψυχοθεραπεία κ.α Την ενδιαφέρουν ερευνητικά: η προ-εφηβεία ως αναπτυξιακή περίοδος στα κορίτσια, η δόμηση των προσωπικών ταυτοτήτων, η μάθηση, η ψυχολογία των επενδυτών. Είναι συγγραφέας 4 βιβλίων. Έχει διδάξει σε διάφορα κολλέγια και πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Έχει συνεργαστεί με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Στον ελεύθερο της χρόνο ψάχνει τι άλλο να μάθει.. διαβάζοντας. Πιστεύει στην ανθρώπινη θέληση και στο Θεό. Είναι παντρεμένη και μητέρα 2 παιδιών.

Τι ξεχωρίζετε από την επικαιρότητα, που σας αφορά;

Παρακολουθώ καθημερινά την επικαιρότητα ωστόσο ξεχωρίζω θέματα που σχετίζονται με την οικονομική ύφεση, θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ιδιαίτερα ότι αφορά την ανισότητα κατά των γυναικών καθώς και ότι έχει να κάνει με την κοινωνική Κυπριακή και Ελλαδική πραγματικότητα.

  Πώς ενημερώνεστε;

Ενημερώνομαι από το διαδίκτυο ωστόσο δεν μένω απλά στην ανάγνωση των ειδήσεων, ότι μου προκαλεί το ενδιαφέρον το ανασκοπώ, το μελετώ και από άλλες πηγές.

Πίνω τον καφέ μου το πρωί και ενημερώνομαι από το διαδίκτυο, τακτοποιώ δουλειές του σπιτιού. Διαβάζω αυτά που είναι στο πρόγραμμα και ξεκινώ να δουλεύω μέχρι αργά το βράδυ.

  Η αγαπημένη σας στιγμή μέσα σε μια μέρα;

Η αγαπημένη μου στιγμή είναι όταν μαζευόμαστε η οικογένεια και συζητάμε πώς πέρασε η μέρα μας

Ο εθελοντισμός για σας είναι: Για μένα εθελοντισμός είναι η προσφορά στον συνάνθρωπο με την ενσυνείδητη ιδιοτέλεια του να παίρνω μέσα από αυτά που δίνω.

  Μιλήστε μας για το τι είναι πρόκληση σήμερα στο επάγγελμα σας.

Είναι πρόκληση να υπάρχουν χιλιάδες συνάνθρωποι μας που να χρειάζονται βοήθεια και να μην μπορούν για οικονομικούς λόγους να επισκεφθούν ένα ψυχολόγο. Είναι πρόκληση να υπάρχουν ακόμη ίντριγκες μεταξύ συναδέλφων ειδικά τέτοια εποχή. Είναι πρόκληση να προσπαθείς να βοηθήσεις ανθρώπους και να σε σταματούν νομοθεσίες και πεπαλαιωμένες νοοτροπίες.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο ή περίεργο περιστατικό που είχατε να αντιμετωπίσετε στη δουλειά σας;

Πριν κάποια χρόνια συντόνιζα μια ομάδα ασθενών με εκφυλιστικές νόσους όπου κάποια στιγμή απεβίωσε η μια συμμετέχουσα και αυτό ανακίνησε πολύ οδυνηρά συναισθήματα στην υπόλοιπη ομάδα. Ωστόσο το περίεργο ήταν ότι ο θάνατος αυτής της συμμετέχουσας δυνάμωσε την υπόλοιπη ομάδα και στο τέλος της χρονιάς τα περισσότερα μέλη παρουσίασαν έκδηλα σημάδια βελτίωσης σε βαθμό που απορούσαν οι γιατροί που τους παρακολουθούσαν. Η ομάδα βαφτίσθηκε με το όνομα της συμμετέχουσας που απεβίωσε και συνέχισε σε εθελοντική βάση να εμψυχώνει ασθενείς με εκφυλιστικές νόσους. Ήταν πολύ δύσκολη η διαχείριση των συναισθημάτων της ομάδας θυμάμαι ατελείωτα λεπτά σιωπής και έντονης συναισθηματικότητας αλλά νιώθω υπερήφανη που υπήρξα συντονίστρια αυτής της τόσο γενναίας ομάδας!

Ποια είναι η πιο συχνή ερώτηση που δέχεστε στη δουλειά σας;

Η πιο συχνή ερώτηση είναι <Έχετε ξανασυναντήσει κι άλλους σαν εμένα;>

  Τα προβλήματα των ανθρώπων έχουν αλλάξει μέσα από την κρίση;

Έχουν επιδεινωθεί. Ιδιαίτερο πρόβλημα έχουν οι συνάνθρωποι μας που έμαθαν να ζουν ως νεόπλουτοι και μοιάζει σαν η αίσθηση του ότι έχουν χρήματα να έγινε ένα με την ιδιοσυγκρασία τους. Θεωρώ ότι η κρίση υπογράμμισε κάποια προβλήματα που υπήρχαν αλλά κρύβονταν επιμελώς κάτω από το χαλί και δημιούργησε προβλήματα επιβίωσης που αυτά με τη σειρά τους δημιούργησαν ψυχολογικές δυσκολίες.

Η άρνηση είναι δύσκολος αντίπαλος. Δεν μπορείς να πείσεις κάποιον που αρνείται να πεισθεί. Θα έλεγα όμως ότι είναι καλό κανείς να είναι ανοικτός να δοκιμάσει κάτι προτού το απορρίψει.