στην χωρα που πεθαινουν τα όνειρα των νεων
Ψάχνω το όνειρο σε μια χώρα που τα όνειρα αργοπεθαίνουν, μου είπε φορτισμένη.Και ύστερα τι δουλειά έχω χω σε μια χώρα που μυρίζει σαπίλα παντού. Ποιος νοιάζεται αν έχω ή όχι τα προσόντα όταν ο καθείς βάζει τους <δικούς> του σε καίριες θέσεις; Μας κρίνουν άνθρωποι που έχουν λιγότερα προσόντα από μας, το ξέρετε αυτό; Βαρέθηκα να έχω ελπίδα γιατί κάθε φορά σβήνει και μαζί της άρχισα να χάνομαι κι εγώ. Εσείς είστε προνομιούχα γιαυτό μου λέτε να κάνω κουράγιο και να επιμένω.
-Όχι κορίτσι μου, της λέω, εγώ είμαι σαν και σένα <μη προνομιούχα> απλώς έμαθα να επιμένω και να υπομένω περισσότερο από αυτούς που παίρνουν αποφάσεις για τη δική σου και τη δική μου ζωή. Μην αφήσεις την ελπίδα να σβήσει. Η δική σου φλόγα ελπίδας αν ενωθεί με τη δική μου και όλων των άλλων νέων μπορεί να γίνει πυρκαγιά. Μια πυρκαγιά που θα σαρώσει όλη τη σαπίλα και θα γίνει λίπασμα για το καλύτερο....